Wat voor mij het hoogtepunt van het jaar moest worden, is het ook geweest! Maratona dles Dolomites is dan ook niet zo maar een ritje maar je moet dit als “wielertoerist" gereden hebben, zeker als je niet bang bent van een aantal hellingen. Met 4 waren we dan van onze club. Steven D. die donderdag al vertrok, Yves C. die zaterdagavond aankwam en Gino en ik die de vrijdagmorgen vertrokken vanuit België om tegen de avond aan te komen in de Dolomieten. Ons hotelleke was wel niet zo makkelijk te vinden. Vanuit het dorpje, St. Vigil am Enneberg, was het nog een 3.5km klimmen naar boven. Gelukkig konden we dit steeds met de auto doen, behalve Geert R. (vriend van Steven) die na een verloren weddingschap met mij (wie het laatste van ons aankomt op de maratona) met de fiets naar boven moest. En dit na de maratona! Vanaf nu ben ik “rappe” Geert in dit groepje. Mooi hotelletje op de rand van de skipiste met prachtig uitzicht op het dorpje. Tot ik zaterdagmorgen wakker werd met…, jawel regen. Ik zag zelfs het einde van het terras niet meer. Maar laat het niet het klimaat van de dolomieten zijn als het na een uurke of 2 stopt. De zon erdoor en wij weg na een goed ontbijtje voor een testritje. We parkeerden ons aan de voet van de Passo Campolongo, het begin van rondje sella. We deden dan de Campolongo en een stuk van Pordoi om langs dezelfde weg terug te keren. Een volledig rondje zou teveel zijn de dag voor de Maratona. De benen goed bevonden en dan maar een pizza eten want honger krijg je van te klimmen. ‘s Avonds naar de voetbal gekeken, waar ik verder niets over vertel, en tijdig bed in want om 4u gaat de wekker. Goed ontbijt is belangrijk maar niet gemakkelijk om 4.30u. Om 6.15u stonden we in onze box op 2km denk ik van het vertrek. De start om 6.30u is wel een belevenis. Volk, veel volk. 9000 fietsers die samen starten is heel veel. Maar laat dit sfeer noemen. Wij om 7u. over de startlijn gereden. Helikopters boven ons hoofd zorgden ervoor dat we ons echte coureur(ke)s waanden (voor zover dit bij mij al niet het geval was). De eerste helling was wel op slakke tempo, niet omdat het te steil was maar omdat het te druk was. Zelfs op zo een rit kom je fietsers tegen die plots in het midden van de baan stoppen om een foto te nemen of een jasje uit te trekken. De volgende hellingen, sorry: cols, verliepen dan ook wel vlotter. Ronde Sella met zijn 4 cols goed doorgekomen aan een goed gecontroleerde hartslag. Tijd voor een beetje meer gas, lees: hartslag opdrijven. Niet te hoog gaan is de boodschap want hierna begint het pas met een tussenstuk van een aantal “valsplat” gedoe richting passo Giau. Een col van bijna 10km aan een 9.5% gemiddelde stijging is geen lachertje. Toch voel ik me nog altijd goed tot mijn grote verbazing. De laatste in het rijtje, passo valparola is gelukkig iets minder steil. Maar toch nog goed voor 11.8km klimmen aan 6.7%. Daar ben ik het toch wat moeilijk beginnen krijgen, vooral krampen in de benen zorgen voor veel last. Één keer voet aan de grond gezet voor de krampen wat weg te laten gaan, al helpt dit niet veel. Steken ze daar op de laatste 5km toch nog een stuk in zeker, 'mur de giat' met een max. van 19%. Maar de vele toeschouwers zorgen ervoor dat je erover “vliegt”. De laatste km’ters nog een lady willen volgen maar die had blijkbaar geen krampen gehad want volgen kon ik niet :-(. Aangekomen op een gereden tijd van 7.14u en een officiële tijd van 7.22u maken dat ik een zéééééér tevreden coureurke ben. Dit was echt een schitterende rit en die tijd had ik niet durven dromen. Herhaling, JA maar laat ik eerst nog iets anders doen. Wat weet ik nog niet maar dit smaakt naar nog.
Interesse in foto’s: http://www.sportograf.com/nl/shop/search/2332/9859
Interesse in filmkes: http://www.maratona.it/mysports.php?r=9859&e=MD14M&n=Goris+Geert&ct_s1=…
Nog wat cijfers?
Afstand: 138km
Hoogtemeters: 4100m
Gem. snelheid: 18.7 (max van 81.5km/u)
Plaats: 521 van de 1019 in mijn reeks (45-50)
Plaats totaal: 2142 van de 4100 op de 138km
Groeten
Geert
- Login om te reageren
